گردشگران ساحلی و حفاظت از محیط‌ زیست (مطالعه موردی: گردشگران ساحلی استان مازندران)

در سال‌های اخیر یکی از دلایل بروز مشکلات محیط‌زیستی، استفاده‌های انسانی در قالب فعالیت‌های طبیعت‌گردی می‌باشد. امروزه، رفتار دوستانه با طبیعت به‌‌عنوان راه‌کاری برای گردشگری طبیعت پایدار مورد توجه می‌باشد. با توجه به اینکه گردشگری غالب در استان‌های مجاور دریا در ایران، گردشگری ساحلی است، تحقیق حاضر رفتارهای محیط‌زیستی گردشگران ساحلی را مورد بررسی قرار داده است. با استفاده از روش پیمایش، تعداد 330 پرسشنامه به‌طور تصادفی بین گردشگران ساحلی استان مازندران توزیع گردید. نتایج نشان داد که گردشگران ساحلی که نگرش محیط‌زیستی بالاتری دارند، رفتارهای محیط‌زیستی بیشتری نشان می‌دهند. همچنین، رفتارهای محیط‌زیستی گردشگران با نگرانی محیط‌زیستی و فرصت‌ها رابطه ندارد. از سوی دیگر، نگرانی، ارزش و دانش محیط‌زیستی با نگرش محیط‌زیستی رابطه دارد. نتایج رگرسیون نیز نشان داده که 45 درصد از واریانس نگرش محیط‌زیستی به‌وسیله سه متغیر مذکور تبیین شده است. در واقع، این نتایج گویای مناسب بودن متغیرهای موجود در مدل نظری برای تبیین‌ متغیر وابسته می‌باشد.